آنتالیا (به ترکی استانبولی: Antalya) نام مرکز استان آنتالیا و از شهرهای مهم و توریستی کشور ترکیه است. این شهر که به عنوان مرکز گردشگری و تفریحی در ترکیه محسوب می‌گردد دارای جاذبه‌های فراوان می‌باشد. در این شهر بلوارهای زیبا با درختان نخل و لنگرگاه‌ها خود نمائی می‌کند. در این شهر و در بخش قدیمی و تماشائی آن منطقه قلعه‌ایچی (درون قلعه) قرار دارد. بافت خاص منطقه که شامل خیابانهای کم عرض و پیچ در پیچ بوده به همراه خانه‌های قدیمی که توسط دیوارهای قدیمی محصور شده، بسیار جلب توجه می‌کند.

در ۲۰۱۰ جمعیت این شهر ۱٬۰۰۱٬۳۱۸ نفر برآورد شده‌که از این جمعیت ۵۰۲۴۹۱ نفر را مرد و ۸۲۷۴۹۸ را زنان تشکیل می‌دهد

تا اکنون ساکنان اولیه آنتالیا نامشخص مانده‌است. بنا به شواهد تاریخی نام این شهر از آتالوس دوم (Attalos II) پادشاه پرماگون گرفته شده‌است که در ۱۵۰ سال قبل از میلاد بر آن ناحیه حکومت می کرده‌است. در حفاری‌هایی که در سال ۲۰۰۸ از ناحیه Doğu Garajı آنتالیا صورت گرفته مشخص شده‌است که روزگاری این شهر پایگاه نیروی دریایی روم و دارای ناوگان‌های قدرتمندی بوده‌است. بعد از این حفاری معلوم شد این شهر بیشتر از آنچه تخمین می‌شد در حدود ۳۰۰ سال پیش از میلاد وجود داشته‌است. در سال ۱۳۳ قبل از میلاد آنتالیا که بخشی از جمهوری روم بوده‌است. در همان سال آتالوس سوم جهت حکمرانی بر کل امپراتوری روم در حین عزیمت جان خود را از دست داده‌است. این شهر در زمان روم باستان دارای رونق و رشد چشمگیری بوده‌است. مسیحبت در قرن دوم میلادی در این شهر گسترش یافت. در دوران امپراطوری بیزانس آنتالیا یکی از شهرهای مهم بوده‌است. در قرن سیزدهم میلادی آنتالیا توسط ترکان سلجوقی فتح و از سال ۱۳۲۱ میلادی تا ۱۴۲۳ میلادی بعنوان پایتخت ترکیه بوده‌است. ابن بطوطه عربی در سالهای ۱۳۳۵- ۱۳۴۰ مسافرتی به آنتالیا داشته که این طور بیان می‌کند:

از آلانیا به طرف آنتالیا که زیبا رفته و این منطقه دارای پوشش‌های طبیعی و زیبایی بوده و حجم وسیعی از شهر دارای نقاط و اماکن جذاب و دیدنی بوده‌است. آنتالیا داری جمعیتی زیاد بوده که به چهار ناحیه تقسیم شده که تاجران مسیحی در اطرف بندر ساکن بوده و در محل زندگی آن دیواری بزرگ احاطه می کرده و دروازهایی داشته که در طول شب و روزهای جمعه بسته می شده‌است. یونانیان که ساکنان اصلی و قدیمی این شهر بوده‌اند و یهودیان و خانواده سلطنتی هر یک در نواحی چهارگانه خود ساکن بوده‌اند. مسلمان این شهر در شهر اصلی ساکن بودند. تمام ناحیه‌های ذکر شده دارای دیوارهای و دروازهای بلند و مستحکمی بودهاند. این شهر دارای باغها و میوه‌های خیلی خوبی بوده و دارای زرد آلوهای بسیار مرغوب به هسته‌های شیرین که به عنوان اجناس لوکس به مصر صادر می شده‌است.

به گفته اولیا چلپی در اوسط قرن ۱۷ میلادی این شهر دارای ۳۰۰۰ خانه شامل بیست محله ترک نشین و چهار محله یونانی نشین بوده‌است. شهر از دیوار-ها و دروازه‌ها فراتر رفته و در بندر نیز از وجود ۲۰۰ قایق گزارش داده‌است.

در قرن ۲۰ میلادی در پی مهاجرت ترک‌های قفقاز و بالکان به این منطقه جمعیت این شهر به ۲۵۰۰۰ نفر رسید. مسیحیان و یهودیان در نواحی جداگانه این شهر در اطراف بندر ساکن هستند.

ب و هوای این شهر به طور کلی مدیترانه‌ای بوده که در فصل تابستان گرم و خشک و در زمستان معتدل و بارانی می‌باشد. به عبارت دیگر در فصل زمستان امواج هوای گرم از سوی دریا به طرف ساحل در چرخش بوده و مانع از برودت و سرمای زیاد می‌گردد. میانگین دما در تابستان بین ۳۰ تا ۳۵ درجه‌است. در زمستان ماه ژانویه دمای هوا بطور متوسط بین ۹ تا ۱۵ درجه می‌باشد. و از نظر هواشناسی تا اکنون برف و یخبدان در این شهر بندرت دیده شده‌است. بطور متوسط رطوبت سالانه در این منطقه ۶۴٪ است. آنتالیا منطقه‌ای ساحلی می‌باشد که دارای تابستان‌های گرم و طولانی بوده و حتی نوشته اذعان شده که در زمستان در ماههای ژانویه و دسامبر بارندگی بسیار نادر بوده و باران‌های سیل آسا بیشتر در فصل پاییز دیده شده‌است. بطور متوسط در سال ۳۰۰ روز آفتابی و ۴۰ تا ۵۰ روز بارانی بوده و میانگین دمای سالیانه حدود ۱۸٫۷ درجه سانتیگراد است.

ایتالیا کشوری در جنوب اروپا است. این کشور از شبه‌جزیره ایتالیا و دو جزیره سیسیل و ساردنیا در دریای مدیترانه تشکیل شده‌است. امروزه ایتالیا کشوری توسعه یافته‌است و جزو هشت کشور صنعتی محسوب می‌شود. نکته جالب در مورد نقشهٔ کشور ایتالیا این است که نقشهٔ این کشور شبیه چکمه است. اتروسکها یونانی‌ها و سپس رومی‌ها در دوران باستان بر ایتالیا حکمرانی می‌کردند و در قرون وسطا کنترل ایتالیا در دست پاپ‌ها، فرانک‌ها، بیزانسی‌ها و سپس اعراب و نورمان‌ها در پاره‌ای از اوقات بوده‌است.از میان مشکلات عدیده‌ای که اتحاد ایتالیا (۱۸۷۰ - ۱۸۴۸) به‌دنبال داشت، آنچه بیش از همه اضطراری می‌نمود، همانا یکدست ساختن سرزمینی بود که از لحاظ سیاسی و اقتصادی بسیار متفاوت بود.

قلمرو همسود استرالیا (به انگلیسی: Commonwealth of Australia) کشوری است توسعه یافته در نیمکره جنوبی. این کشور با ۷٬۶۸۶٬۸۵۰ کیلومتر مربع وسعت، ششمین کشور پهناور دنیا و ۴٫۶ برابر ایران است. استرالیا یکی از قلمروهای همسود است و در سال ۱۹۰۱ از بریتانیای کبیر استقلال یافته‌است. پایتخت استرالیا شهر کانبرا است، شهری که در آن مجلس کشور و خانهٔ فرماندار کل قرار دارد. او به صورت تشریفاتی و به نمایندگی ملکه الیزابت دوم ریاست دولت را در استرالیا به عهده دارد. در عمل نخست وزیر منتخب در کنار دولت و مجلس اداره کشور را در دست دارند. استرالیا از نظر مساحت دومین کشور پهناور عضو مجموعهٔ اتحادیه کشورهای همسود (مشترک‌المنافع) است.سیدنی و ملبورن دو شهر بزرگ استرالیا هستند. این کشور دارای مرز خاکی با کشور دیگری نیست و دور آن را از شرق، اقیانوس آرام، از جنوب اقیانوس منجمد جنوبی، از غرب اقیانوس هند و از شمال چندین دریا و خلیج در بر گرفته‌است. استرالیا همچنین سرزمین اصلیِ قارهٔ اقیانوسیه به شمار می‌آید که کوچک‌ترین قارهٔ دنیاست.

دُبِی (به عربی: دبيّ)(به انگلیسی: Dubai) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. این شهر در جنوب کشور ایران و در حاشیهٔ خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده است. دبی بیشترین جمعیت را در میان «هفت شیخ‌نشین» کشور امارات دارد و بعد از شهر ابوظبی بزرگ‌ترین شهر کشور امارات است.

اولین اشاره‌های تاریخی در دبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده است و اولین نشانه‌های شهرسازی در دبی به سال ۱۷۹۹ بر می‌گردد. دبی در سال ۱۸۳۳ توسط شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به طور رسمی به عنوان یک شهر تأسیس شد. موقعیت جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود. در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید به جای «روپییهٔ خیلج» که قبلأ پول رایج بود گرفتند. کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به طوری که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن اضافه شد و آن را به یکی از منابع مهم بین‌المللی نفت تبدیل کرد. دبی جدید از زمانی که انگلستان آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد. در این زمان، دبی به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را تأسیس کردند. یک سال بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور مستقل باشند. در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند. در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های دبی با نام جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری تأسیس شد که به شرکت‌های خارجی اجازهٔ واردات و صادرات بدون محدودیت را می‌داد. با شروع جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ سرمایه‌داران و تاجران پول‌ها و دارایی‌های خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با تغییر فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.

امروزه دبی به عنوان یک شهر جهانی و تجاری موفق و مهم در منطقه جای خود را پیدا کرده است. اگرچه اقتصاد دبی با صنعت نفت رشد کرد اما بیشتر درآمد دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به اتباع خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور مجدد کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و تجاری تأمین می‌شود. دبی به تازگی توجه جهانیان را از طریق ساخت و سازهای بزرگ و عظیم و همینطور رویدادهای تفریحی و ورزشی هیجان‌انگیز به خود جلب کرده است.

در سال‌های پایانی دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به خاطر بحران‌های مالی گسترده در جهان، ساخت و ساز املاک در دبی برای مدت ۳ سال با مشکلات جدی روبه‌رو شد.

تپه هگمتانه در واقع یکی از جاذبه های گردشگری مشهور در همدان است که یک شهر زیر زمینی است و مدت هاست توریست های سراسر دنیا را به سمت خود می کشاند. این جاذبه ی تاریخی ایران، در واقع در انتهای خیابان اکباتان همدان واقع شده است.

قدمت این تپه ی سی هکتاری را به سه هزار سال نوشته اند. تپه هگمتانه وسیع ترین تپه در ایران است اما متاسفانه بعد از مدت ها ساختمان هایی در کنار آن ساخته شده است که از بار باستانی آن کمی کم کرده اما مساحت آن را گسترش داده اند . تحقیقات باستان شناسان آنان را به این نتیجه رسانده است که این تپه مربوط به ایام ماد ها و هخامنشی ها و اشکانی ها بوده است.

در یک قرن گذشته این تپه را بارها و بارها مورد بررسی و باستان شناسی قرار داده اند حتی یک هئیت فرانسوی هم مدت ها بر روی این تپه کنکاش داشته اند. با توجه به تحقیقاتی که در سال های اخیر رخ داده است، مشخص شده که این تپه یکی از کهن ترین دوره ی تمدن بشری را در خود جای داده است. در این کنکاش ها یک حصار طولانی به ارتفاع ۹ متر از آن کشف شد که دارای دو برج بزرگ و کم نظیر است. حتی یک شهر بزرگ شطرنجی نیز در این تپه کشف کرده اند.

خشت های این مکان بسیار دیدنی اند و مواد بکار رفته در آن منحصر به فرد اند. در حفاری ها تا کنون اشیا و اسناد تاریخی زیادی کشف شده که یکی از آن ها متعلق به دوره هخامنشیان است که لوح زرین به نام آریارامنه ثبت شده است. این لوح که هم اکنون در آلمان نگهداری می شود دارای مدح و ثنای ایران است که در قسمتی از آن می خوانیم:

«آریامنه شاه بزرگ، شاه شاهان شاه پارس پسر چئیش پیش شاه نوه هخامنش. آریامنه شاه می‌گوید: این کشور پارس که من دارم و دارای اسب‌های خوب و مردان نیک است، اهورامزدا آن را به من عطا فرموده است. از مرحمت اهورامزدا من شاه این کشورم. آریامنه می‌گوید: اهورامزدا مرا یاری کرد».

یک لوح زرین به نام آرشام نیز پیدا شده که در آن محتویاتی نوشته شده که ترجمه آن به صورت زیر می باشد:

«آرشام‌شاه، شاه شاهان پارس، پسر اریارامنه، شاه هخامنشی. ارشام می‌گوید: اهورامزدا خدای بزرگ که بزرگ‌ترین خدایان است مرا شاه کرد او به من سرزمین پارس را عطا فرمود که مردم نیکو و اسبان خوب دارد از مرحمت اهورامزدا این سرزمین را دارا هستم. اهورامزدا مرا و خانه مرا حفظ کند و این سرزمین را که دارا هستم نگاهدارد.»

ارگ تبریز ( علی ‌شاه ) یکی از بلند ترین دیوار های تاریخی کشور و نماد شهر تبریز و یکی از بنا های تاریخی شهر تبریز است . ارگ علیشاه یا ارگ تبریز در مرکز شهر تبریز ( منطقه 8 ) ، در ضلع جنوبی تقاطع خیابان امام خمینی و فردوسی ، مابین چهارراه شریعتی و میدان شهرداری قرار دارد و امروزه فضای پیرامون آن برای برگزاری نماز جمعه مورد استفاده قرار می ‌گیرد و مصلای بزرگ تبریز در این مکان احداث شده ‌است که سالانه پذیرای هزاران نفر از گردشگران داخلی و خارجی است .
بنای ارگ تبریز باقیمانده مسجدی است که در قرن هشتم هجری توسط تاج الدین علیشاه وزیر الجایتو ساخته شده است . این بنا بر اثر زمین ‌لرزه و گذر زمان تا حدودی تخریب شده است . در محوطه ارگ ، آثار تاریخی ارزشمندی همچون « مدرسه نجات » که به ‌عنوان یکی از نخستین مدارس ایران به ‌شمار می ‌رفت و نیز « سالن تئاتر شیر و خورشید » قرار داشت که پس از شروع برنامه تخریب و تبدیل ارگ تبریز به مصلای بزرگ تبریز از سال ۱۳۶۰ و در زمان امامت جمعه آیت ‌الله ملکوتی ، بخش اعظمی از ارگ توسط جهاد سازندگی با بولدوزر و مواد منفجره تخریب شده است .
ارگ تبریز و محوطه باستانی آن در ۱۵ دی ۱۳۱۰ خورشیدی به شماره ۱۷۰ در فهرست آثار ملی ایران به ‌ثبت رسیده است و نقشه حریم استحفاظی قانونی و ضوابط حفاظتی آن در نشست ۲۹ خرداد ۱۳۵۷ شورای حفاظت آثار تاریخی اداره کل حفاظت آثار تاریخی مشخص و مورد تأیید اعضا قرار گرفته است .

امروزه تنها بخشی از دیوار های عظیم و محراب بسیار بلند شبستان جنوبی این مسجد برجای مانده است که خود موید شکوه و آبادانی آن در گذشته است . دیوار های موجود در حقیقت تشکیل ‌دهنده ایوان طاق ‌پوش و حمال طاقی استوانه ای عظیمی بوده است که فضای به ‌وجود آمده به‌ عنوان شبستان و عنصبر اصلی مسجد علی ‌شاه به ‌شمار می ‌رفته است . بقایای موجود بنا ، حکایت از یک ایوان به ‌عرض ۳۰٬۱۵ متر و جرز و دیوار های کناری به ضخامت ۱۰٬۴۰ متر و پی‌ ها و فونداسیونی ژرف و حجیم متناسب سازه های فوقانی و ارتفاع احتمالی بنا تا خط آغاز طاق استوانه ای ۲۵ متر ( البته دقت رد تناسب سازه های اثر ۳۶ متر صحیح به‌ نظر می‌ رسد ) بوده است .

توصیف ارگ توسط دیگران

حمد الله مستوفی
وزیر خواجه تاج ‌الدین علی‌ شاه جیلانی در تبریز و در خارج محله نارمیان ، مسجد جامع بزرگی ساخته که صحنش دویست گز در دویست گز و در صفحه ای بزرگ از ایوان کسری به مداین بزرگ ‌تر ، اما چون در عمارتش تعجیل کردند ، فرو آمد و در آن مسجد انواع تکلفات به تقدیم رسانیده اند و سنگ مرمر بی ‌مقیسا در او به ‌کار برده و شرح آن را زمان بسیار یابد .

شاردن
تعداد مساجد تبریز دویست و پنجاه است ... مسجد علی‌ شاه تقریباً بالتمام مخروبه و منهدم شده است . قسمت‌ های سفلی که به گزاردن نماز افراد مردم اختصاص دارد و مناره آن را که بسیار رفیع و بلند است ، مرمت کرده اند . هنگام ورود از ایوان نخستین اثری که از تبریز مشاهده می ‌شود ، همین مناره است . چهار صد سال می ‌شود که این مسجد را خواجه علی‌ شاه بنا کرده است . مشار الیه صدر اعظم غازان خان شاهنشاه ایران که مقر سلطنتش تبریز بود و در همان ‌جا نیز به خاک سپرده شده بوده است . هنوز هم مقبره وی در یک منار مخروبه عظیمی که به نام او ، منار « غازان خان » نامیده می شود ، مشهود است .

شفیع جوادی
در زمان عباس میرزای قاجار این بنا به محل قورخانه و مخزن مهمات لشگر تبدیل یافت و و حصاری دور آن کشیده شده ، به همین سبب نیز نام « ارگ » به آن دادند . از ارگ علی شاه اکنون ویرانه ای بیش نمانده است . بلندی ساختمان فعلی ۲۵-۲۶ متر و دهانه محراب آن ۳۸ پا و ۶۹ پله بین دو دیوار از سمت خاور دارد که می ‌توان به بالای بنا رفت . در زمان رضاشاه قسمتی از پهنه اطراف آن را به صورت باغ و گردشگاه عمومی ( باغ ملی ) درآوردند و سالن نمایشی نیز در کنار آن بنا کردند . اخیراً نیز در برنامه های شهرداری تبریز این مسأله منظور شده و قرار است اطراف آن را به‌صورت میدان و خیابان وسعت بدهند ؛ به‌طوری که بنای باقی ‌مانده که نماد تبریز است ، در وسط میدان قرار گیرد .

مجله هنر و مردم
وقتی که به کنار خیابان ارگ رسیدم دربش را باز دیدم همان جوی آبی که حمد الله مستوفی و ژان شاردن و دیگران از آن نام برده اند در وسط باغچه بزرگی جلوی دیوار عظیم ارگ به ‌چشم می‌ خورد . زلال و روان و در دو سمتش درخت و چمن . به سمت چپ ، ساختمانی بود که بر سردرش نوشته بود : « تئاتر آذربایجان » . این قسمت را در زمان رضاشاه ساخته اند .
رو به ‌روی من صحنی بود میان سه دیوار که عظیم بالا رفته بود و سمت چپش ۶۹ پله با فاصله هایی بیش از ۲۰ سانتی ‌متر که بالا رفتن را دشوار می ‌کرد و نفس را می ‌راند . پله یک بار پیچ می ‌خورد و بعد با همان فاصله می ‌رسد به بالای دیوار . بلندی دیوار ۲۵ متر است و ضخامت آن حدود ۱۰ ( دقیقا ۱۰٬۴۰ متر ) که شاید در گذشته با کاشی یا مرمر پوشیده بود ؛ اما من که اثری از این دو ندیدم . دور سه دیوار را گشتم با جا های قرار دادن تنفگ که در اطراف دیدم به تمام بارویی عظیم به نظرم آمد و ظاهراً از زمان عباس میرزا که مسجد علی شاه را تبدیل به قورخانه و انبار مهمات کردند ، همین شکل مورد استفاده را هم پیدا کرد ؛ به شکلی که هیچ ‌کس ممکن نیست از ۶۹ پله بنا بالا برود و در و دیوار ها را بگردد و بگوید که این‌جا مسجد بوده است و نه یک قلعه مستحکم نظامی .
دور دیوارها - از بالا - حفره های بزرگی دیدم که به دهانه چاه ‌مانندی و کبوتران چاهی را دیدم که در عمق این حفره ها آمد و شد می ‌کردند . بعد به تحقیق دریافتم که این حفره ها آغاز ره های زیرزمینی و دالان ‌های بسیار پهن و بلندی بوده که در زمان ‌های مختلف - به ‌ویژه در دوره قاجاریه و در جریان انقلاب مشروطه و شاید هم در دوره مغول و زمان ‌های پس از آن - به ‌نوان ره های مخفی برای فرار و رسیدن سریع از این‌ جا به جا های دیگر به ‌کار می ‌آمده اند .

احمد کسروی
غزوخان ( عزت ‌الله خان ) از وضع آشفته دوران محمد علی شاه بهره جسته و برای چپاول تبریز با مستبدان همکاری کرده و به تبریز حمله ‌ور شده‌ بود . آزادی ‌خواهان هم از زیر همین نقب به پشت دشمن حمله کردند و پیروز شدند . در مسجد کبود تبریز پشت صحن دوم به دهانه ای برخوردم که دریافتم نقابی است که به ارگ علی شاه می ‌رسد .

بیت ‌الله جمالی
قسمتی از دانشسرای دختران تبریز که در محوطه مسجد استاد و شاگرد سابق بنا شده است ، چند سال پیش فرود می‌ نشیند و گودال یا تونلی بزرگ نمایان می شود ؛ اما برای آن‌ که کاوش کنند ، آن را پر کردند . احتمال می ‌رود که تونل قسمتی از این را زیرزمینی بوده است ؛ این راه به ‌قدری بزرگ بود که می شد با درشکه از آن عبور کرد .
پشت دیوار بلند ارگ تبریز در هر سه سمت ویرانه است با تکه باغی و خانه ای و مدرسه ای . دهانه محراب ۳۸ پا است و ۶۹ پله که از آن بالا رفتیم . بین دو دیوار از سمت خاور ساخته شده است که در زمان سلطنت رضا شاه قسمتی از تپه اطراف ارگ را به‌ صورت باغ و گردشگاه عمومی درآوردند که ساختن سالن تئاتر آذربایجان هم در همین برنامه بوده است ... به‌ طوری که مشهود است در زیر ابن بن ، سه نقب یا دالان زیرزمینی وجود دارد که یک رشته آن از ارگ به شنب ‌غازان و رشته دیگر به باغ‌ میشه فعلی - محل سابق ربع رشیدی - و رشته ای نیز از وسط بازار گذشته و پس از عبور از زیر رودخانه آجی ‌چای به حوالی فرودگاه می‌ رسد .

علی ‌اکبر سرفراز
بنای ارگ بنایی ناتمام است و به دو بخش قدیمی و جدید تقسیم می شود . بخش جدید توسط تاج ‌الدین علی شاه به بخش قدیمی افزوده شده است . بخش قدیمی که در سال ۱۳۶۰ تخریب شد در شمال و بخش جدید در قسمت جنوبی که اکنون باقی مانده ، ساخته شده است .

تخت جمشید ،مجموعه ای از کاخهای بسیار باشکوهی است که ساخت آنها در سال  ۵۱۲ قبل از میلاد آغاز شد و اتمام آن ۱۵۰ سال به طول انجامید. تخت جمشید در محوطه وسیعی واقع شده که از یک طرف به کوه رحمت و از طرف دیگر به مرودشت محدود است .

این کاخهای عظیم سلطنتی در کنار شهر پارسه که یونانیان آن را پرسپولیس خوانده اند ساخته شده است . این بنای عظیم یکی از بناهای مهم تاریخی جهان بشمار می‌رود، بنایی با چند هزارسال قدمت که نشانی اولین تمدن جهان بر کره خاکی را در ایران به مخاطبان می‌دهد.

مجموعه تخت جمشید شامل هفت کاخ (تالار)، نقوش برجسته، پلکانها،‌ ستونها، ‌و دو آرامگاه سنگی است. جمعا بیش از سه هزار نقش برجسته در ساختمان ها و مقبره های تخت جمشید وجود دارد که به طرز خارق العاده ای هماهنگ می باشند. اولین نکته مربوط به پله‌های ورودی است که تعداد آنها زیاد و فاصله آنها ۱۰ سانتیمتر است. وبا نظم وترتیب خاصی ساخته شده اند.

تخت جمشید از مهم ترین جاذبه های گردشگری ایران است.پس از آن دروازه ملل قرار گرفته است که درگاه غربی و شرقی دارد. فرشته‌های نگهبانی در آن قسمت وجود دارد که خاص هستند. درگاه شرقی بخش امنیتی است که شامل خیابان ۹۲ متری است. درگاه جنوبی به کاخ آپادانا می‌رسداز میان کاخ های تخت جمشید کاخ آپادانا از همه قدیمی تر و با شکوه تر بوده است که به دستور داریوش طی مدت زمان سی سال ساخته شده است.

ارتفاع ستون‌ها در این کاخ زیاد است به حدی که به ۲۵ متر می‌رسد. این کاخ بیشتر تشریفاتی است و جهت مراسم‌ها از آن استفاده می‌شده است. یکی از زیباترین قسمت‌های کاخ آپادانا، دو ردیف پلکان بزرگ در ضلع شمالی و شرقی است و چون پلکان شرقی مدت‌ها زیر خاک بوده، کمتر صدمه دیده و پلکان شمالی آسیب زیادی متحمل شده است از طرفی سرستون‌ها در ایوان شرقی کاخ آپادانا همگی با مجسمه‌های شیر دوسر و سر ستون‌های ایوان غربی گاوهای دوسر است.

همچنین ایوان‌های شمالی و جنوبی کاخ مرکزی با سرستون‌هایی به شکل سر انسان و تنه حیوان تزئین شده است.. در سمت دیگر مجموعه، کاخ هدیش قرار دارد، کاخ با شکوهی که به گواهی کتیبه‌هایش به فرمان خشیارشاه ساخته شده است. البته بعدها ثابت شد که این کاخ هم به دست داریوش آغاز شده بوده و بر دست پسرش خشایارشا به انجام رسیده است

.  بیشتر کاخها از خشت وگل وچوب ساخته شده است .نکته ای که سخت غیر قابل باور می نماید این واقعیت است که بخش هایی از این مجموعه عظیم و ارزشمند هزاران سال زیر خاک مدفون بوده تا اینکه در حدود ۷۰ سال قبل کشف شد.

با کشف الواح گلی تخت جمشید شهرت نابجایی را که می گفتند قصرهای تخت جمشید مانند اهرام مصر با ظلم و جور و بیگاری گرفتن رعایا ساخته شده باطل شد.

زیرا این اسناد حکایت از آن دارد که به تمام کارگران این قصرها، اعم از عمله، بنا، نجار، سنگتراش، معمار و مهندس مزد می دادند و هر کدام از این الواح، سند هزینه یک یا چند نفر است. که معمولا مزد انها گوشت و گندم بود.

یکی از بناهای بسیار زیبای مجموعه پاسارگاد ، مقبره ی کمبوجیه دوم ، فاتح مصر است . عمارتی چهار گوش و برج مانند که اکنون تنها یک دیواره از آن باقی‌مانده‌ است و در مسیر کاخ‌های اختصاصی و بارعام با تُل تخت واقع شده است.

این بنا از نگاه معماری و هنری یکی از شاهکارهای مهندسان و هنرمندان هخامنشی به شمار می آید. نمای دیواره دارای تعداد زیادی تو رفتگی مستطیل شکل است که احتمالاً جهت زیباسازی یا در ارتباط با کارکرد بنا بوده‌است. ۱۰ عدد گودی پنجره مانند که (پنجره کور) نامیده می‌شده، در دیوارهای آن در آورده‌اند و این پنجره‌ها را با سنگ‌های سیاه قاب گرفته‌اند.

این بنا که امروز آن را به عنوان آتشکده‌ای از دوره کوروش کبیر معرفی می‌کنند، اثری منحصر به فرد محسوب می‌شود که با نام بنای زندان در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیده است.

این بنا در دوره اسلامی به نام زندان سلیمان .معروف بوده‌است. نشانه های موجود در کعبه زرتشت و ساختار آن نشان می دهد این بنا از روی مقبره کمبوجیه بازسازی شده است اما الگو برداران بسیار ضعیف عمل کرده اند و نتوانسته اند بنایی چون مقبره کمبوجیه را در نقش رستم بسازند.

از نظر قدمت، قدیمی‌تر و از نظر استحکام و فن ساخت، کمبوجیه ،نمایانگر اجرایی قوی‌تر از بنای کعبه زرتشت است

میدان شهرداری تبریز معروف به میدان ساعت است . میدان شهرداری ( ساعت ) در مقابل کاخ شهرداری تبریز معروف به « ساختمان ساعت » واقع شده ‌است . مردم به این میدان « ساعات قاباغی » ( جلوی ساعت ) می‌ گویند . این میدان در تقاطع خیابان ‌های ارتش و خیابان امام ( پهلوی سابق ) قرار دارد .
وجه تسمیه این میدان به ‌سبب شهرت ساعت تعبیه شده بر عمارت شهرداری می ‌باشد .

این میدان تا سال ۱۳۲۴ چهار راه بود . در زمان حکومت ملی آذربایجان میدان آن ساخته شد و تندیس نیمتنه باقرخان سالار ملی در آنجا نصب شد . پس از سقوط حکومت ملی این تندیس برداشته‌ شد و مجسمه محمدرضا شاه را در آن‌ جا قرار دادند . این میدان از میادین اصلی شهر تبریز به ‌شمار می ‌آید .
 
کاخ شهرداری تبریز
کاخ شهرداری تبریز یکی از بنا های زیبا ، مستحکم و دیدنی شهر تبریز است که در سال ۱۳۱۴ خورشیدی و به دستور رضاشاه پهلوی در محل گورستان متروک و مخروبهٔ کوی نوبر با نظارت مهندسان آلمانی و در زمان ریاست شهرداری حاج ‌ارفع‌ الملک جلیلی بنا شد .

کاخ شهرداری تبریز در مرکزی ‌ترین نقطه شهر تبریز و در میدان شهرداری ( ساعت ) این شهر واقع شده‌ است.
کاخ شهرداری تبریز از ابتدای احداث تا حال ، به ‌عنوان ساختمان شهرداری شهر تبریز مورد استفاده قرار گرفته ‌است و امروزه با تقسیم شهر تبریز به‌ هشت منطقه ، این بنا به ‌عنوان شهرداری مرکزی شهر تبریز محسوب می ‌شود . البته امروزه نیز ، اکثر امور عمرانی و اداری شهرداری تبریز در این تالار و عمارت متمرکز شده ‌است .
کاخ شهرداری تبریز دارای یک برج ساعت چهارصفحه‌ ای به‌ ارتفاع ۳۰٫۵ متر است که باطنین موزون زنگ‌ هایش ، هر ۱۵ دقیقه یک ‌بار ، گذشت زمان را به ‌گوش مردم تبریز می ‌‌رساند . نمای خارجی این بنا از سنگ تراشیده ‌شده‌ است و نقشه ساختمان شبیه به ‌طرح یک عقاب درحال پرواز می ‌باشد که با نمونهٔ ساختمان‌ های کشور آلمان ، قبل از جنگ جهانی دوم مطابقت دارد .

یکی از زیباترین و بلندترین آبشارهای ایران  ابشار گزو است این ابشار در جنگل های زیبا و سرسبز منطقه سواد کوه در استان مازندران واقع شده است . ارتفاع ان تقریبا ۷۰ متر می باشد.

این ابشار در نزدیکی های امامزاده گزو قرار دارد.برای رسیدن به این ابشار زیبا  و دیدنی چندین مسیر وجود دارد که بیش تر ان ها از کنار سد البرز معروف به سد لفور عبور می کند. البته بهترین و خوش مسیرترین راه مسیر جاده فیروز کوه است که به این ترتیب می باشد پس از رسیدن به شهر شیرگاه  به سمت خروجی شهر بروید و از میدان به سمت چپ تغییر مسیر داده و به طرف سد البرز یا همان سد لفور حرکت کنید .

جاده به تدریج ارتفاع می گیرد و با دور زدن به دور دریاچه سد امتداد پیدا می کند. این جاده جنگلی و خاکی زیبا ذارای پیچ و خم های زیادی می باشد.در طول مسیر دو راهی های زیادی وجود دارد اما وجود تابلوها به شما کمک خواهد کرد تامسیر را راحت تر و سریع تر پیدا کنید.

یکی از تابلوها شما را به سمت استانه سه بزرگوار که به امامزاده گزو معروف است هدایت می کند مسیری حدود ۳۱ کیلومتر که خاکی می باشد را طی کنید که حدودا بیش از دو ساعت طول می کشد پس از رسیدن به امامزاده گزو باید مسیری جنگلی را برای دیدن ابشار زیبا و دیدنی گزو پیاده روی کنید مسیری که شیب نسبتا زیادی به سمت پایین دارد امتداد مسیر به گونه ای است که تا فاصله ۲۰ متری نمی توانید ابشار زیبای گزو را ببیند اما صدای دلنشین ان به گوش می رسد.

سعی کنید حتما لباس و کفش مناسب به همراه داشته باشید تا راحت تر بتوانید مسیر را طی کنید پس از مدتی پیاده روی از جاده جنگلی به پای بزرگ ترین ابشار ایران می رسید ابشاری زیبا و کم نظیر  که از بالای دیواره ای صخره ای به شکل نیمه استوانه و از ارتفاعی حدود ۷۰ متری به پایین می‌ریزد و هر بیننده ای را مسحور زیبایی و ابهت خودش می کند.

اطراف ابشار پوشیده از خزه های زیادی است که زیبایی ابشار را دو چندان کرده است.وجود این ابشار طراوات و سرسبزی بیشتری به ابن منطقه بخشیده است. دهانه آبشار امامزاده گزو آنقدر زیبا، دیدنی و رویایی است که انسان به هنگام تماشای آن مات و مبهوت می ماند. آبشار با ابهت، حیرت انگیز،دیدنی و رویایی امامزاده گزو ، بدون شک جزء یکی از زیباترین آبشارهای خاورمیانه می باشد.